Το Τέλος της «Μεταπολίτευσης» ;

Πηγή:http://ratiovincit.com/2014/12/29/το-τέλος-της-μεταπολίτευσης/

Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΣ

Η Μεταπολίτευση, όχι με την έννοια της μετάβασης από το δικτατορικό στο δημοκρατικό καθεστώς, το 1974, αλλά με την διευρυμένη σύγχρονη έννοια της που περιλαμβάνει το ίδιο το καθεστώς που προέκυψε, τις νοοτροπίες που εξέθρεψε, τη θεσμική, ιδεολογική και εθνική αυταρέσκεια με την οποία ταυτίστηκε, βαίνει προς το τέλος της. Μαζί και η ρητορική της, η οποία περιλαμβάνει και μεγεθύνει όλα αυτά τα στοιχεία.

Η σαπίλα που ήρθε στην επιφάνεια  στη διάρκεια της κρίσης έδειξε ένα πράγμα: ότι η ρητορική της είχε ένα υλικό υπόβαθρο που ήταν η διαθεσιμότητα πόρων. Η φράση «Λεφτά υπάρχουν» που έμεινε στην πρόσφατη ιστορία μας, ήταν μια κραυγή επιβεβαίωσης της ύπαρξης της Μεταπολίτευσης ως έκφρασης μιας επιθυμητής πραγματικότητας. Ήταν σαν να έλεγε ο υψηλόφρων πολιτικός «Μην ανησυχείτε, η Μεταπολίτευση είναι εδώ, δυνατή και ισχυρή και όσο υπάρχει, δεν θα στερούμαστε πόρων». Ναι, διότι ο βολονταρισμός του κρατισμού αυτό διδάσκει: σε τελευταία ανάλυση ο κρατισμός είναι λεφτόδεντρο. Ο κόσμος που τον ψήφισε δεν ήταν ηλίθιος. Ακολούθησε άκριτα μια εδραιωμένη ιδεολογία. Και ας είμαστε ξεκάθαροι: μια ιδεολογία που ενστερνίστηκε  η ΝΔ στο πρώτο της ξεκίνημα πριν το 1981, και την οποία διεύρυνε και στερέωσε το ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια. Ο Γιώργος δεν πρωτοτύπησε και δεν παρέκκλινε από την καθολικά εδραιωμένη πίστη των συμπατριωτών μας στον κρατισμό και τις απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρει.

Αλλά υπήρχε μια «λεπτομέρεια» που παρέβλεψε: ότι το λεφτόδεντρο είχε όρια που δεν καθορίζονταν πλέον από τις Ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τουλάχιστον από το 2000 κι έπειτα, όταν η Ελλάδα μπήκε στη ζώνη του ευρώ. Όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, η φούσκα έσκασε, και εξέλιπε  η υλική βάση της Μεταπολίτευσης ως ιδεολογίας και στάσης ζωής. Αυτό επέφερε δύο θεαματικά αποτελέσματα: την απότομη περιθωριοποίηση του ΠΑΣΟΚ, κόμμα που αξιοποίησε τον κρατισμό στα απώτατα όρια του,  και την επίσης απότομη άνοδο της ΧΑ, μιας οργάνωσης που βασίστηκε στην πιο ξεδιάντροπα φασιστική νοοτροπία, η οποία ήταν αδιανόητη στο πλαίσιο της Μεταπολίτευσης όπως αυτή νοήθηκε και εδραιώθηκε.

Ουδέποτε δικαιώθηκε ο Μαρξ με τόσο θεαματικό τρόπο: τέλος στην οικονομική βάση, τέλος στην ιδεολογία της Μεταπολίτευσης. Τέλος στην τελευταία και νάσου και εμφανίζονται οι ακαθαρσίες που συσσωρεύονταν κάτω από το χαλί της. Όμως, το θηρίο δεν πεθαίνει εύκολα. Και οι εταίροι μας πρόσφεραν μερικές ενέσεις, για να γίνουν μεταρρυθμίσεις που θα έσωζαν την οικονομία και την κοινωνία. Αυτές δεν έγιναν. Ο κρατισμός – η ραχοκοκαλιά της Μεταπολίτευσης – έπρεπε να συντηρηθεί. Και αυτή ήταν η «κύρια αντινομία» (όπως πάλι ο Μαρξ θα έλεγε) που δεν μπορούσε να ξεπεραστεί. Ο λαός ήταν και είναι εθισμένος σ’ αυτό του το αφιόνι. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Φυσικά η κυβέρνηση – όπως θα έκανε οποιαδήποτε άλλη που θα βρισκόταν σ’ αυτή την κατάσταση, και με καθεστώς Μεταπολίτευσης – θέλησε να αποφύγει και να αναβάλει.  Βαθύτατα ανθρώπινη η στάση του  «παρένεγκε τὸ ποτήριον ἀπ’ ἐμοῦ τοῦτο», όμως έχει αναγκαία ημερομηνία λήξης το τέλος Φεβρουαρίου του 2015. Η προβλεπόμενα αποτυχημένη εκλογή ΠτΔ δόθηκε για την τιμή των όπλων. Μπαίνουμε αναγκαστικά σε μια περίοδο αναταράξεων που θα σημάνουν την αρχή του τέλους της Μεταπολίτευσης – και αυτό ανεξάρτητα από το άμεσο αποτέλεσμα των εκλογών που έρχονται. Καλό ή κακό; Καλό, θα έλεγα, αλλά εξαρτάται από το κόστος που θα έχει.

Παγκόσμιες πρωτιές και μεγάλες επιτυχίες της "ΓΕΝΕΣΙΣ ΑΘΗΝΩΝ"

• Το επιστημονικό μας έργο συμπεριλαμβάνεται στην παγκόσμια ιστορία του IVF (www.IVF-Worldwide.com) δηλαδή στην ιστορίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
• Από εμάς γεννήθηκε το πρώτο παιδί στον κόσμο με βιοψία βλαστοκύστεων απαλλαγμένο από μεσογειακή αναιμία το 2004.
• Από εμάς γεννήθηκε το πρώτο παιδί στον κόσμο, απαλλαγμένο από χρόνια κοκκιωματώδη νόσο, το οποίο έσωσε το αδερφάκι του, δίνοντας του βλαστικά κυττάρα  για μεταμόσχευση το 2005.
• Από εμάς έγιναν οι πρώτες γεννήσεις στο κόσμο υγιών  παιδιών, τα οποία σύμφωνα με τα γονίδιά τους και χωρίς την παρέμβασή μας ήταν πιθανό να πάσχουν από σπάνια γενετικά νοσήματα όπως η νόσος Cadasil(2006),η συγγενής  υπερπλασία των επινεφριδίων(2006),το σύνδρομο γναθοπροσωπικής δυσόστωσης  FSHD (2007).
• Το 2007 η ΓΕΝΕΣΙΣ ΑΘΗΝΩΝ προσέλκυσε το ενδιαφέρον  του διεθνούς ειδησεογραφικού δικτύου CNN για τη γέννηση υγιούς παιδιού από μια οικογένεια φορέων του συνδρόμου LEBER που μέχρι τότε είχαν γεννήσει δυο τυφλά παιδιά.Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου μέσα από τις οθόνες  για αρκετές ημέρες.
• Από εμάς επετεύχθη η πρώτη εγκυμοσύνη στην Ελλάδα μετά από  προεμφυτευτική γενετική διάγνωση όλων των χρωμοσωμάτων με τη μέθοδο Αrray-CGH το 2010.

• 
  

• 
  

• http://www.genesisathens.gr

LuxLeaks: Συμφωνίες του Δουκάτου με πολυεθνικές

LuxLeaks: Συμφωνίες του Δουκάτου με πολυεθνικές

Πηγή:http://mignatiou.com/

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ αντιμετωπίζει και πάλι σήμερα μια θύελλα μετά τη δεύτερη ομοβροντία του σκανδάλου LuxLeaks που επιβεβαιώνει την έκταση των πρακτικών φοροδιαφυγής προς όφελος πολυεθνικών που εφαρμόζονταν από το Λουξεμβούργο όταν ο Γιούνκερ ήταν πρωθυπουργός, μεταδίδουν τα Ειδησεογραφικά Πρακτορεία REUTERS και AFP.

Πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης δημοσιοποίησαν χθες, Τρίτη, το βράδυ νέες πληροφορίες οι οποίες έχουν κυρίως στόχο τους αμερικανικούς ομίλους Skype, που ανήκει στη Microsoft, Walt Disney και Invista, θυγατρική του ομίλου Koch Industries των υπερσυντηρητικών αδελφών Κόουκ.

Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων ανακοίνωσε πως από το 2009 ως το 2013 οι όμιλοι Walt Disney Co και Koch Industries προέβησαν σε περίπλοκες αναδιαρθρώσεις και διοχέτευσαν κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων σε θυγατρικές τους στο Λουξεμβούργο οι οποίες είχαν συμφωνήσει να καταβάλλουν φόρους χαμηλότερους από 1%.

Αυτό το νέο κύμα του σκανδάλου LuxLeaks ανακοινώθηκε λίγες ώρες πριν από την επίσημη ορκωμοσία του συνόλου της Επιτροπής Γιούνκερ ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης… στο Λουξεμβούργο. Τα μέλη της Επιτροπής πρόκειται να δεσμευθούν ότι θα “ασκήσουν τα καθήκοντά τους με πλήρη ανεξαρτησία και προς το γενικό συμφέρον της Ένωσης”.

“Αντικειμενικά είμαι εξασθενημένος, επειδή το LuxLeaks κάνει κάποιον να πιστεύει ότι είχα συμμετάσχει σε ελιγμούς που δεν ανταποκρίνονται στους στοιχειώδεις κανόνες της δεοντολογίας και της ηθικής”, παραδέχεται σήμερα ο Γιούνκερ σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα “Λιμπερασιόν”.

Ο Γιούνκερ υπερασπίζεται τον εαυτό του υπενθυμίζοντας πως 22 από τις 28 χώρες της ΕΕ εφαρμόζουν την πρακτική του “tax ruling”, η οποία επιτρέπει σε μια πολυεθνική επιχείρηση να ζητεί εκ των προτέρων από μια χώρα να της γνωστοποιήσει πώς θα αντιμετωπισθεί φορολογικά. “Δεν θα ήθελα να με αντιμετωπίσουν μεμονωμένα. (…) Όλοι φταίξαμε, διότι δεν αντιδράσαμε στην ανισότητα των εθνικών φορολογικών προδιαγραφών που επιτρέπει στις πολυεθνικές εταιρείες να βρίσκουν ένα μαύρο θάλαμο στον οποίο να δρουν”, τονίζει.

“Θέλω να πιστεύω ότι η αξιοπιστία μου δεν έχει κηλιδωθεί”, λέει σε μια άλλη συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα “Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ” (FAZ).

Το υπουργείο Οικονομικών του Λουξεμβούργου δήλωσε σήμερα ότι το σύστημά του να εκδίδει “tax rulings” για τις εταιρείες, αναφέροντάς τους πώς οι φορολογικές αρχές θα αντιμετωπίσουν τις συναλλαγές τους, ήταν “σύμφωνη με τη διεθνή και την εθνική νομοθεσία”.

Ο εκπρόσωπος του ομίλου των αδελφών Κόουκ, ο Ρόμπερτ Τάπαν, ανέφερε σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα: “Οι εταιρείες Koch διεξάγουν τις επιχειρήσεις τους νομίμως και πληρώνουν φόρους σύμφωνα με τους νόμους”.

Η εκπρόσωπος της Disney Ζένια Μούτσα υποστήριξε πως οι πληροφορίες είναι εσκεμμένα παραπλανητικές. “Ο μέσος όρος του παγκόσμιου ποσοστού φορολόγησης της Disney τα πέντε τελευταία χρόνια ήταν 34% … Η tax ruling δεν επηρέασε σημαντικά τους φόρους που πληρώνουμε”.

Διαβεβαιώνοντας πως μια “πιο δίκαιη φορολόγηση” περιλαμβάνεται στις προτεραιότητες του προγράμματος του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ένας εκπρόσωπος της Επιτροπής υποστήριξε σήμερα πως “δεν πρόκειται να υπάρξει αλλαγή πορείας εξαιτίας αυτού που συνέβη”. “Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είναι δεσμευμένος 100% στον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής και της φορολογικής απάτης”, πρόσθεσε ο Ρικάρντο Καρντόσο.

Με βάση περίπου 28.000 σελίδες εγγράφων που περιήλθαν στην κατοχή της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων, περί τις 40 εφημερίδες είχαν αποκαλύψει πριν από ένα μήνα πως ανάμεσα στο 2002 και το 2010, όταν ο Γιούνκερ ήταν πρωθυπουργός, το Μεγάλο Δουκάτο είχε συνάψει φορολογικές συμφωνίες με 340 πολυεθνικές, μεταξύ των οποίων οι Apple, Amazon, Ikea, Pepsi, Heinz, Verizon και AIG, για να ελαχιστοποιήσει τους φόρους τους, στερώντας από τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη φορολογικά έσοδα δισεκατομμυρίων ευρώ.

Το LuxLeaks2 εμπλέκει 35 νέες εταιρείες, ανάμεσα στις οποίες τις Skype, Walt Disney, Koch Industries, αλλά επίσης την καναδική Bombardier ή την Telecom Italia. Οι εν λόγω “tax rulings” είχαν συναφθεί ανάμεσα στο 2003 και το 2011.

Η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου αντέδρασε σήμερα διαβεβαιώνοντας ότι “στηρίζει” τη βούληση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να καταθέσει σύντομα ένα σχέδιο απόφασης για την αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τις “tax rulings”. Το Μεγάλο Δουκάτο υποστηρίζει πως εφαρμόζει ήδη “αυθορμήτως ή κατόπιν αιτήματος, την ανταλλαγή πληροφοριών” γι’ αυτές τις συμφωνίες με άλλες χώρες, κυρίως με τη Γαλλία και το Βέλγιο.

Τον περασμένο μήνα ο Γιούνκερ δεσμεύθηκε να καταθέσει έναν ευρωπαϊκό νόμο προς την κατεύθυνση αυτή. Στην FAZ κάνει επίσης λόγο για “σκέψεις” στους κόλπους της Επιτροπής για να υποχρεωθούν οι επιχειρήσεις να δημοσιοποιούν τις φορολογικές συμφωνίες τους.

“Δεν είμαι ο αρχιτέκτονας” του συστήματος, “αλλά είμαι πολιτικά υπεύθυνος”, είχε παραδεχθεί το Νοέμβριο ο άνθρωπος που επί 18 χρόνια, από το 1995 ως το 2013, υπήρξε πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου. Μόλις ανέλαβε καθήκοντα προέδρου της Επιτροπής αναγκάσθηκε να αντιμετωπίσει μια πρόταση μομφής που κατατέθηκε από ευρωφοβικούς ευρωβουλευτές και η οποία απορρίφθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο.

Ο Γιούνκερ υποσχέθηκε επίσης ότι δεν θα παρέμβει στις έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη με στόχο τη χώρα του. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διεξάγει αυτή τη στιγμή τέσσερις έρευνες για “tax rulings” ώστε να προσδιορίσει αν πρόκειται για παράνομη κρατική βοήθεια. Οι δύο από τις έρευνες αυτές αφορούν το Λουξεμβούργο σχετικά με συμφωνίες με τον αμερικανικό γίγαντα του Ίντερνετ Amazon και με τον ιταλικό όμιλο Fiat.

Share this:

Επικαιρότητα Αχμέτ ρί Αχμέτ Νταβούτογλου: «Δεν αναγνωρίζουμε συμφωνία για ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου»

Home 

• 
  
• 
  
• 
  
• 

Η Ελλάδα και η Τουρκία επεξεργάζονται μια φόρμουλα που θα επιτρέψει την απόσυρση του «Μπαρμπαρός» από την ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά ταυτόχρονα θα σχηματοποιεί ένα πλαίσιο που θα διασφαλίζει συγκεκριμένο ρόλο στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και πριν τη λύση του Κυπριακού, τονίζει σε συνέντευξή του στην «Κ» ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβουτογλου.

Μιλώντας αμέσως μετά την ολοκλήρωση των επαφών που είχε με τον Ελληνα ομόλογό του, Αντώνη Σαμαρά, στο πλαίσιο του τρίτου Ανώτατου συμβουλίου Συνεργασίας στην Αθήνα, ο κ. Νταβουτογλου διαμηνύει ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την Τουρκία από την αξιοποίηση των πηγών ενέργειας στην Αν. Μεσόγειο, δηλώνει ευθέως ότι η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει ενδεχόμενη οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξυ Ελλάδας και Αιγύπτου, και καλεί την Αθηνα να μην προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση, υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να προηγηθεί η ανάλογη διαδικασία μεταξύ Τουρκίας και Ελλαδας.

- Πόσο κοντά βρίσκονται Ελλάδα και Τουρκία στην εξεύρεση φόρμουλας που θα επιτρέψει την επανέναρξη των συνομιλιών;

– Το κοινό ανακοινωθέν του περασμένου Φεβρουαρίου – και συνέβαλα προσωπικά στη διαμορφωσή του ως Υπουργός Εξωτερικών – είναι πολύ σημαντικό. Συνοπτικό και επί της ουσίας. Αποτελεί τη βάση για λύση. Είμασταν πολύ αισιόδοξοι όταν ο Αναστασιάδης εξελέγη πρόεδρος γιατι είχε ψηφίσει υπέρ του σχεδίου Ανάν το 2004. Τώρα είναι η ωρα να προχωρήσουμε σε ουσιαστικές και συνολικές διαπραγματεύσεις για λύση. Οχι διαπραγμάτευση για τη διαπραγμάτευση, αλλά για λύση. Εύχομαι ταχεία ανάρρωση στον Αναστασιαδη. Είναι σημαντικό για το μέλλον των διαπραγματεύσεων.

- Θα αποσύρετε το “Μπαρμπαρός” από την κυπριακή ΑΟΖ και πόσο σύντομα;

– Δεν είναι θέμα «Μπαρμπαρός», είναι θέμα ενέργειας. Δεν στείλαμε ξαφνικά ένα πλοίο στην περιοχή. Υπάρχει ένα σκεπτικό στο πλαίσιο του οποίου το κάναμε. Πάντα λέγαμε ότι η ενέργεια είναι κίνητρο για την ειρήνη, για τη λύση, και ότι οι πηγές ενέργειας ανήκουν σε όλους τους Κύπριους.

- Σε τι είδους φόρμουλα καταλήγετε;

– Εργαζόμαστε σε μια φόρμουλα, αλλά δεν μπορώ να την μοιρασθώ μαζί σας. Μετά την επίσκεψή μου εδώ στην Αθήνα είμαστε πιο κοντά σε μια φόρμουλα. Η κρίσιμη παράμετρος εδώ είναι πως ό,τι γίνει πρέπει να είναι κοινό.

Η μια επιλογή ειναι να ολοκληρώσουμε ταχύτατα τις διαπραγματεύσεις και το νέο κράτος να αξιοποιήσει το αέριο για όλους τους Κύπριους. Η δεύτερη είναι η δημιουργία μιας κοινής επιτροπής ή τουλάχιστον να συμφωνηθεί ένα πλαίσιο και μετά να προχωρήσουμε σε έρευνες με βάση αυτό το πλαίσιο. Το χειρότερο πράγμα σε μια τέτοια κατάσταση είναι οι μονομερείς κινήσεις. Αλλά, δυστυχώς, παρά τις προειδοποιήσεις μας και τις προτάσεις μας, η ελληνοκυπριακή πλευρά αποφάσισε να συνεχίσει να κινείται μονομερώς χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις προτάσει μας σαν αυτές οι πηγές ενέργειας να ανήκουν μόνο στους Ελληνοκύπριους. Ελεγαν ότι ανήκουν και στις δυο κοινότητες. Το σωστό είναι και οι δυο κοινότητες να είναι μέρος της διαδικασίας. Προειδοποιήσαμε και όλες τις εταιρείες που κάνουν έρευνες. Το συζητήσαμε και με τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν. Οταν δεν εισακούσθηκαν όλες οι εισηγήσεις μας, τότε για να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων και με βάση την αρχή ότι οι πηγές αυτές ανήκουν και στις δυο κοινότητες, αποφασίσαμε να κάνουμε τις σεισμογραφικές έρευνες.

Αυτό που προτείνουμε και το συζητήσαμε θετικά είναι ότι ίσως αποσύρουμε το Μπαρμπαρός, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να συμφωνηθεί ένα νέο πλαίσιο για το πως θα αξιοποιηθούν αυτές οι πηγές ενέργειες. Οχι μονομερώς, αλλά με τη συγκατάθεση και των δυο πλευρών. Δεν θέλουμε τη δημιουργία κρίσης. Θέλουμε λύση για ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Και οταν αρχίσει η εξώρρυξη αυτές οι πηγές μπορούν να μεταφερθούν μόνο μέσω Τουρκίας, λογω γεωγραφίας και τοπογραφίας. Αν δεν σταματήσει η μονομερής προσέγγιση, το «Μπαρμπαρός» θα μείνει και θα υπάρξουν και άλλες εργασίες ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ένα δικοινοτικό πνεύμα συνεργασίας. Το κλειδί για μας είναι η προσέγγιση να ειναι κοινή.

Επίσης, να μην εμπλέκονται άλλες χώρες και όταν λέω άλλες χώρες καταλαβαίνετε ποιές εννοώ. Άλλες τριμερείς διαδικασίες δεν θα βοηθήσουν. Είναι ένα θέμα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Και είναι μια διαδικασια όπου η Τουρκία έχει περισσότερα δικαιώματα από κάθε αλλη χώρα, μαζί με την Ελλάδα που είμαστε εγγυήτριες δυνάμεις, και οι εγγυήσεις μας δεν αφορούν μόνο ένα μέρος του νησιού. Η επίσκεψή μου ήταν σημαντική και σε ό,τι αφορά την αποσαφήνιση όλων αυτών των θεμάτων. Εχουμε τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Αν. Μεσογειο. Κανείς δεν μπορεί να στριμώξει την Τουρκία στον κόλπο της Αττάλειας. Εντάξει;

- Μιλάτε μόνο για έσοδα ή ευρύτερα για φυσικές πηγές;

– Το ερώτημα δεν είναι πηγές ή έσοδα, αλλά η έννοια της ισότητας. Ο Αναστασιάδης λέει εμείς είμαστε ο πραγματικός ιδιοκτήτης και θα αποφασίσουμε τί θα κάνουμε. Οι Τουρκοκύπριοι είναι δευτερεύουσας σημασίας. Θα περιμένουν μέχρι να τελειώσουν όλα και ίσως στο μέλλον δεν θα αμφισβητούμε τα δικαιώματά τους. Αυτό που έχει σημασία είναι να αποδεχθούν την ισότητα. Το καθοριστικό σημείο εδώ είναι η ισότητα. Δεν μπορεί η μια κοινότητα να ειναι η ανώτερη και αυτή που αποφασίζει και η άλλη να είναι ήσσονος σημασίας χωρίς ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Μιλάνε για κυριαρχία. Εντάξει,. Ποιανού η κυριαρχία. Η κυριαρχία των πολιτών. Στο τέλος, η κυριαρχία του κράοτυς αβασίζεται στους πολίτες του. Δεν είναι οι Τουρκοκύπριοι μέρος του νησιού; Δεν ήταν μέρος του κυπριακού κράτους κατά το παρελθόν; Πού είναι τώρα; Ποιός εκφράζει τα κυριαρχικά δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στο νησί; Αυτή είναι η ουσία του θέματος. Γι αυτό χρειάζεται επειγόντως λύση.

- Γιατί θεωρείτε τις τριμερείς συνεργασίες Ελλάδας και Κύπρου με την Αίγυπτο και με το Ισραήλ εχθρικές προς την Τουρκία, όταν Αθήνα και Λευκωσία σας καλούν να συμετάσχετε και εσείς σε αυτές;

– Καμία τριμερής συνεργασία δεν μας απειλεί. Κανείς δεν μπορεί να μας απειλήσει. Αλλά όλες οι συμφωνίες για τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες πρέπει να γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης από όλους. Εαν δυο ή τρία μέρη ανακηρρύσσουν ΑΟΖ χωρίς να διαβουλεύονται με άλλα εμπλεκόμενα μέρη αυτό είναι ενάντια στο διεθνές δίκαιο γιατι και το άλλο μέρος έχει τα δικά του δικαιώματα. Αν υπάρξει συμφωνία για ΑΟΖ που θα επηρεάζει τα δικά μας συμφέροντα χωρίς εμείς να είμαστε μέρος αυτής, αν πχ. η Ελλάδα υπογράψει συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο που θα επηρεάζει και θα περιορίζει τη δική μας ΑΟΖ, δεν θα την αποδεχθούμε και θα τη θεωρήσουμε ως μη γενόμενη.

Αν πρόκειται για συμφωνια μεταξύ της Ελλάδας και της Ιταλίας ή της Αλβανίας, δεν μας αφορά και δεν έχουμε λόγο. Ξέρετε, η καλύτερη λύση εδώ είναι πρώτα να λύσουμε τις διαφορές μας η Ελλάδα και η Τουρκία, και μετά συζητάμε με τρίτα μέρη μαζί, με βάση τη δική μας συμφωνία. Και για να συμβεί αυτό χρειάζεται να λύσουμε το κυπριακό. Δεν μπορεί να μας επιβληθεί μια συμφωνία που επηρεάζει τα εθνικά μας συμφέροντα. Πέρα από αυτό κάθε χώρα μπορεί να έχει καθε είδους τριμερείς συνεργασίες. Αυτό που λέω είναι ότι ο οπορτουνισμός δεν είναι χρήσιμος. Η ελληνοτουρκική σχέση είναι πολύ ιδιαίτερη και δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμία άλλη, και από κανένα τρίτο μέρος.

- Βλέπετε τις συζητήσεις με την Ελλάδα για τις θαλάσσσιες ζώνες στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο ως ενιαία οριοθέτηση ή ως χωριστές διαδικασίες ;

– Είναι δυο διαφορετικές περιπτώσεις. Απο άποψης γεωγραφίας και τοπογραφίας. Το Αιγαίο ειναι πολύ περίπλοκη λόγω των νησιών, σε αντιθεση με την Αν. Μεσόγειο όπου υπάρχει μόνο ένα νησί και μπορούμε να μιλήσουμε γι αυτό. Η Αν. Μεσόγειος μπορεί να λυθεί εύκολα αν έχει λυθεί το κυπριακό.

-Εχει υπάρξει πρόοδος στις διερευνητικές επαφές για το Αιγαίο;

– Για να είμαι ειλικρινής όταν ήμουν υπ. Εξωτερικών είχαμε σημειώσει πρόοδο. Μόλις ανέλαβα το 2009 έδωσα έμφαση σε αυτό το θέμα, αλλά δεν βοήθησε η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα – δεν κατηγορώ κανέναν, έτσι είναι οι δημοκρατίες. Αλλαξαν έξι ή επτά υπουργοί Εξωτερικών. Από την άλλη, παρά τις συνεχείς αλλαγές οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν και αυτό δείχνει την πολιτική βούληση και των δυο χωρών για αυτό το θέμα.

- Ο Ισραηλινός υπ. Ενέργειας πρότεινε πρόσφατα την κατασκευή αγωγού που θα μεταφέρει ισραηλινό και κυπριακό αέριο στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας.

– Αν συμφωνηθεί και από τους Τουρκοκύπριους από κοινού, δεν εχουμε πρόβλημα. Αλλα η γεωλογία δεν το επιτρέπει. Δεν ειναι εφικτός ένας τέτοιος αγωγός

Αθανάσιος Ελις, Καθημερινή

Πηγή: http://www.globalview.gr

Επιχείρηση «αλά Έλγιν» των Άγγλων στην Αμφίπολη

http://webtv.nerit.gr/katigories/enimerosi/epichirisi-ala-elgin-ton-anglon-stin-amfipoli/

Ελληνας ερευνά τη διεθνή αρχαιοκαπηλία

Πηγή: http://www.kathimerini.gr

Ρεπορτάζ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν από μία εβδομάδα ο δρ Χρήστος Τσιρογιάννης εντόπισε κάτι ύποπτο σε κατάλογο διεθνούς οίκου δημοπρασιών. Eνα μαρμάρινο γυναικείο ειδώλιο Σαρδηνίας του 2000 π.Χ. και εκτιμώμενης αξίας 1,2 εκατ. δολαρίων εμφάνιζε παράξενα σημάδια. Ηταν σχετικά ακαθάριστο και κάτω από τον αριστερό μαστό και στη βάση του είχε μια μαύρη απόχρωση. Ο Ελληνας ερευνητής παράνομων αρχαιοτήτων και διεθνών αρχαιοκαπηλικών κυκλωμάτων στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης θυμόταν ότι κάπου το είχε ξαναδεί.

Ξεφυλλίζοντας φακέλους εμπόρων αρχαιοτήτων με χιλιάδες φωτογραφίες αντικειμένων κατάφερε να κάνει τη σύνδεση. Το ίδιο αρχαίο αντικείμενο εμφανίζεται σπασμένο σε έξι κομμάτια στο αρχείο του Τζιάκομο Μέντιτσι, του Ιταλού εμπόρου τέχνης που καταδικάστηκε το 2004 για αρχαιοκαπηλία. Μόλις έκανε την ταυτοποίηση ο Ελληνας ειδικός ενημέρωσε τις ιταλικές αστυνομικές αρχές, αλλά και αυτές των ΗΠΑ. Την περασμένη Πέμπτη ο οίκος Christie’s απέσυρε από τη δημοπρασία το ειδώλιο, ενώ Ιταλοί αρχαιολόγοι δημιούργησαν σελίδα στο Facebook στην οποία ζητούν τον επαναπατρισμό του αρχαίου αντικειμένου.

«Το ειδώλιο και στις δύο φωτογραφίες στα ίδια σημεία έχει “πατίνα”, μια επίστρωση ουσιών που αποκτά με το πέρασμα του χρόνου», λέει σε τηλεφωνική επικοινωνία ο δρ Τσιρογιάννης. «Μέταλλα, φυτά και ρίζες δέντρων μπορεί με τον χρόνο να έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους. Αυτό συνήθως δεν καθαρίζεται από τους αρχαιοκάπηλους γιατί αποτελεί απόδειξη προς τους πελάτες τους ότι το αντικείμενο είναι αυθεντικό. Παράλληλα, όμως, μπορεί να μας δείξει ότι έχει βγει από λαθρανασκαφή».

Χίλιες ταυτοποιήσεις

Δεν ήταν η πρώτη φορά που προσπαθούσε να ξεσκεπάσει διεθνή αρχαιοκαπηλικά κυκλώματα. Την περίοδο 2004 - 2008 ο δρ Τσιρογιάννης συμμετείχε ως αρχαιολόγος σε 174 υποθέσεις δίωξης αρχαιοκαπηλίας στην Ελλάδα και την τελευταία δεκαετία έχει ταυτοποιήσει περίπου 1.000 αρχαία κομμάτια. Η επίμονη δουλειά του, συχνά αθόρυβη και στο παρασκήνιο των αστυνομικών ερευνών, προσπαθεί να ανασυνθέσει το ταξίδι των αρχαιοτήτων από τη γούβα κάποιας λαθρανασκαφής μέχρι τα ράφια μιας ιδιωτικής συλλογής.

Το 2006 ο δρ Τσιρογιάννης αποσπάστηκε με απόφαση του εισαγγελέα Ιωάννη Διώτη από το υπουργείο Πολιτισμού στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Εργάστηκε ως πραγματογνώμονας στην υπόθεση της Σχοινούσας, μετά την ανακάλυψη αρχαιολογικού θησαυρού σε βίλα του νησιού. Συνεργαζόταν στενά με τον τότε επικεφαλής του τμήματος αρχαιοκαπηλίας στην Αθήνα, Γιώργο Γληγόρη, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

«Ο Γληγόρης ζούσε και ανέπνεε για τη δίωξη», λέει ο δρ Τσιρογιάννης. «Θυμάμαι ότι είχαμε ταξιδέψει στην Κρήτη για μία αποστολή που κράτησε συνολικά τρεις ημέρες. Η έρευνά μας κατέληξε σε έφοδο. Δουλεύαμε μέχρι τα ξημερώματα και το επόμενο πρωί πήραμε το πλοίο για Πειραιά. Μόλις φτάσαμε στην Αθήνα ήρθε μια πληροφορία για αρχαιοκάπηλους στη Λαμία και φύγαμε αμέσως γιατί ο Γληγόρης το θεώρησε ευκαιρία. Αυτό ήταν το πάθος του, η αγάπη του για το αντικείμενο των ερευνών».

Ερευνα από τη Βρετανία

Οταν έληξε και δεν ανανεώθηκε η σύμβασή του με το ελληνικό Δημόσιο ο κ. Τσιρογιάννης έφυγε για τη Βρετανία. Ξεκίνησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και συνέχισε στο πλαίσιο της δικής του διατριβής να βοηθάει αφιλοκερδώς τις ελληνικές αρχές κάνοντας ταυτίσεις αρχαίων αντικειμένων. Σε ερώτημα της «Κ» εάν θα επέστρεφε ποτέ στην Ελλάδα για να κάνει την ίδια δουλειά απαντά: «Είμαι πιο χρήσιμος στην πατρίδα μου ευρισκόμενος στο εξωτερικό γιατί εργάζομαι χωρίς να μένω άνεργος λόγω της ειδικής φύσης της έρευνας που κάνω».

Ο εκλιπών προϊστάμενος του τμήματος αρχαιοκαπηλίας, Γιώργος Γληγόρης, του είχε δώσει πρόσβαση στα αρχεία των εμπόρων αρχαιοτήτων Τζιάκομο Μέντιτσι, Τζιανφράνκο Μπεκίνα και Σάιμς - Μιχαηλίδη. Συνολικά ο δρ Τσιρογιάννης έχει στη διάθεσή του πάνω από 80.000 φωτογραφίες αρχαίων αντικειμένων, τις οποίες αντιπαραβάλλει με εικόνες σε έντυπους και ηλεκτρονικούς καταλόγους διεθνών οίκων δημοπρασιών για να διαπιστώσει εάν υπάρχει ταύτιση. Μέχρι σήμερα μόνο από το αρχείο Σάιμς - Μιχαηλίδη, που έγινε γνωστό μετά την υπόθεση της Σχοινούσας, έχει ταυτοποιήσει 721 αρχαία αντικείμενα, μεταξύ των οποίων ελληνικά, αιγυπτιακά, ινδικά αλλά και κινέζικα.

Τα αρχαία αντικείμενα στην πλειονότητά τους απεικονίζονται σε αυτά τα αρχεία σε φωτογραφίες πολαρόιντ που έχουν τραβηχτεί από αρχαιοκάπηλους ή λαθρανασκαφείς τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. «Το φιλμ πολαρόιντ τους είχε λύσει τα χέρια. Μπορούσαν να βγάλουν τις εικόνες μόνοι τους και να μη χρησιμοποιήσουν φωτογράφο εκτός κυκλώματος. Ηταν ο μόνος τρόπος που τους εξασφάλιζε ότι δεν θα προδοθούν», λέει ο δρ Τσιρογιάννης.

Η έρευνα πάνω σε αυτές τις εικόνες δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η ποιότητα και η ηλικία τους δυσχεραίνουν το έργο του. «Πολεμάω συχνά με τις λεπτομέρειες, το ημίφως, το σκοτάδι. Υπάρχουν φορές που έχω κρατήσει διάφορα αντικείμενα ως αμφισβητούμενα και περιμένω να εμφανιστούν περισσότερα στοιχεία στο μέλλον», αναφέρει ο δρ Τσιρογιάννης.

Στο ειδώλιο της Σαρδηνίας, που εντόπισε πρόσφατα, η κυματοειδής λωρίδα μαύρης απόχρωσης που καλύπτει σχεδόν ολόκληρη τη βάση του αντικειμένου δεν αφήνει, σύμφωνα με τον ίδιο, περιθώριο για δεύτερες σκέψεις.

«Είναι μια εξόφθαλμη περίπτωση διεκδίκησης», λέει. «Το ίδιο αντικείμενο σπασμένο και ακαθάριστο υπάρχει σε φωτογραφία κατασχεθέντος αρχείου ενός εμπόρου αρχαιοτήτων, ο οποίος έχει καταδικαστεί για παράνομη διακίνηση αρχαιοτήτων. Η υπόθεση μιλάει από μόνη της». Το αντικείμενο εμφανίζεται τώρα να ανήκει σε μία από τις πέντε μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές στον κόσμο, ενώ είχε περάσει και από δύο γκαλερί στη Νέα Υόρκη. Μία από αυτές, μάλιστα, ήταν ανακατεμένη σε υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας.

Από την πολυετή ενασχόλησή του με την έρευνα των αρχαιοκαπηλικών κυκλωμάτων ο δρ Τσιρογιάννης έχει συμπεράνει ότι τα παρανόμως αποκτηθέντα αρχαία αντικείμενα επιτελούν διάφορους ρόλους για τους ιδιώτες συλλέκτες. Μπορεί για κάποιους να λειτουργούν ως διαφήμιση της οικονομικής τους άνεσης στον κοινωνικό τους περίγυρο, ή ως διαβατήριο για να εισέλθουν σε κάποια κλειστή κοινωνική ομάδα. Για άλλους μπορεί να αποτελούν ευκαιρία επένδυσης και πλουτισμού με τη μεταπώλησή τους.

Ο Ελληνας ερευνητής δεν γνωρίζει πόσα από τα αντικείμενα που έχει ταυτοποιήσει έχουν τελικά επαναπατριστεί. Συνεχίζει όμως το έργο του. «Πρέπει ο κόσμος να μάθει την αλήθεια για την προέλευσή τους», λέει.

Έντυπη

Σχέδιο αξιοποίησης παλιών σπιτιών στην Αθήνα

Πηγή: http://www.globalview.gr

Σε ιδιώτες επενδυτές και στο Δημόσιο μεταβιβάζονται πλέον οι τίτλοι ιδιοκτησίας των περίπου 1.800 «τραυματισμένων» κτιρίων του κέντρου της Αθήνας, πολλά εκ των οποίων είναι διατηρητέα, με άγνωστο ιδιοκτήτη και παραμένουν εγκαταλελειμμένα επί σειρά ετών.

Όπως προβλέπει το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για Εγκαταλειμμένα, Κενά και Αγνώστων Ιδιοκτητών Κτίρια» που προωθεί το υπουργείο Περιβάλλοντος (με τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών, Εσωτερικών, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Δικαιοσύνης – Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), «δίνεται η δυνατότητα σε δήμους και ιδιώτες να αναλάβουν την αποκατάσταση, τον εκσυγχρονισμό, τη συντήρηση, τη διαχείριση και εν γένει την αξιοποίησή τους», επιχειρώντας καθολική αναστροφή της υποχώρησης του κέντρου της Αθήνας, καθώς πέραν της αισθητικής, τίθενται θέματα χρήσης, στατικότητας αλλά και ανάπτυξης παραβατικότητας στα κενά κτίρια. Πολλά από αυτά ανήκουν στο Δημόσιο (κυρίως σε ασφαλιστικά ταμεία), άλλα και σε ιδιώτες, στα οποία σε αρκετές περιπτώσεις είναι αδύνατο να εντοπιστεί ο ιδιοκτήτης. Οι δήμοι πλέον μπορούν να προχωρήσουν σε κατεδαφίσεις κτηρίων, εφόσον διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει οικοδομική άδεια ή υπάρχουν μη θεραπεύσιμες παραβάσεις στους κτηριοδομικούς και πολεοδομικούς κανονισμούς. Μέχρι στιγμής, κύκλοι του υπουργείου Περιβάλλοντος εκτιμούν πως τουλάχιστον τα μισά από τα εγκαταλελειμμένα κτίρια χρήζουν κατεδάφισης, αρκετά εκ των οποίων κρίνονται διατηρητέα, και θα πρέπει να εξαντληθεί κάθε πιθανό μέσο διάσωσής τους.

Με την ισχύ του νόμου, εφόσον ο αρμόδιος δήμος δεν καταφέρει να εντοπίσει τον ιδιοκτήτη (εντός τριάντα ημερών) στα ακίνητα αγνώστου ταυτότητας, καταθέτει αίτηση στο Μονομελές Πρωτοδικείο της έδρας του ακινήτου και με το πέρας των νόμιμων διαδικασιών αποκτά τη διαχείριση του ακινήτου έως και πενήντα έτη. Στα συγκεκριμένα ακίνητα, δύνανται να περιέρχονται κατά κυριότητα στον οικείο δήμο, εφόσον, μετά την πάροδο δέκα ετών δεν εμφανισθεί ο κύριος του ακινήτου ή νόμιμος κληρονόμος του.

Οι περιοχές 

Καταγραφή της Περιφέρειας Αττικής μέσω της Διεύθυνσης Υγειονομικού Ελέγχου και Περιβαλλοντικής Υγιεινής Κεντρικού Τομέα καταδεικνύει πως το 96% των εγκαταλελειμμένων κτιρίων βρίσκονται στον Δήμο Αθηναίων. Με βάση τις αυτοψίες που έχουν γίνει, το 31% εντοπίστηκε στην 1η Δημοτική Κοινότητα (Εξάρχεια, Κολωνάκι, Ιλίσια, Κουκάκι, Μακρυγιάννη, Πλάκα, Ψυρρή, εμπορικό κέντρο, Πλατεία Βάθη), το 17% στην 6η (Κυψέλη, Πλατεία Αττικής, Πλατεία Αμερικής, Αγιος Παντελεήμονας, Αγιος Νικόλαος), το 16% στην 4η (Σεπόλια, Κολωνός, Ακαδημία Πλάτωνος), το 15% στην 3η (Πετράλωνα, Θησείο, Ρουφ, Γκάζι, Κεραμεικός, Μεταξουργείο, Βοτανικός), το 9% στην 5η (Αγ. Ελευθέριος, Πατήσια, Προμπονά, Ριζούπολη), το 5% στην 7η (Γκύζη, Πολύγωνο, Γηροκομείο, Τουρκοβούνια, Αμπελόκηποι, Γουδί, Ερυθρός Σταυρός) και το 4% στη 2η (Παγκράτι, Ν. Κόσμος).

Τα «κουφάρια» 

Το σχέδιο νόμου ορίζει ως εγκαταλελειμμένα κτίρια όσα παραμένουν «κουφάρια», δηλαδή ημιτελή έως και του σταδίου των επιχρισμάτων, στο οποίο δεν έχουν γίνει εργασίες για την αποπεράτωσή του τα τελευταία 15 έτη ή δεν έχει υποστεί καμιά συντήρηση τα τελευταία τουλάχιστον οκτώ έτη και χρήζει εκτεταμένης επισκευής. Την ίδια στιγμή, μια σειρά από προϋποθέσεις, που συνθέτουν το προφίλ «εγκατάλειψης», κινητοποιούν αναγκαστικά εκατοντάδες ιδιοκτήτες σε περάτωση εργασιών.

Συγκεκριμένα, με απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος και των συναρμόδιων υπουργείων, στη ρύθμιση μπαίνουν όσα κτίρια παρουσιάζουν εικόνα ερείπωσης στην εξωτερική τους εμφάνιση και στον περιβάλλοντα χώρο ή σε όσα έχει εκδοθεί πρωτόκολλο «επικινδύνου ή επικινδύνως ετοιμόρροπου». Ταυτόχρονα, όσα κτίρια αποτελούν «απειλή» για τη δημόσια υγεία ή ασφάλεια και εστία παραβατικότητας, και δεν διαθέτουν ενεργή σύνδεση με δίκτυα παροχών κοινής ωφέλειας τα τελευταία τουλάχιστον τρία έτη, ή δεν κατοικούνται και δεν έχουν προωθηθεί στην αγορά προς ενοικίαση ή πώληση, τα τελευταία τρία έτη.

Χαρτογράφηση

• Το 96% των εγκαταλελειμμένων κτιρίων βρίσκεται στον Δήμο Αθηναίων
• Το 31% εντοπίστηκε στην 1η Δημοτική Κοινότητα (Εξάρχεια, Κολωνάκι, Ιλίσια, Κουκάκι, Μακρυγιάννη, Πλάκα, Ψυρρή, εμπορικό κέντρο, Πλ. Βάθη)
• Το 17% στην 6η (Κυψέλη, πλατεία Αττικής, πλ. Αμερικής, Αγιος Παντελεήμονας, Αγιος Νικόλαος)
• Το 16% στην 4η (Σεπόλια, Κολωνός, Ακαδ. Πλάτωνος)
• Το 15% στην 3η (Πετράλωνα, Θησείο, Ρουφ, Γκάζι, Κεραμεικός, Μεταξουργείο, Βοτανικός)
• Το 9% στην 5η (Αγ. Ελευθέριος, Πατήσια, Προμπονά, Ριζούπολη)
• Το 5% στην 7η (Γκύζη, Πολύγωνο, Γηροκομείο, Τουρκοβούνια, Αμπελόκηποι, Γουδί, Ερυθρός Σταυρός)

Ζώνες ειδικών παρεμβάσεων

Για την υλοποίηση έργων αποκατάστασης, καθορίζονται οι Ζώνες Ειδικών Κτιριακών Παρεμβάσεων (ΖΕΠΚΑ), σε περιοχές με προβλήματα σοβαρής υποβάθμισης του κτιριακού αποθέματος. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται όσες περιοχές έχουν εγκαταλελειμμένα ή κενά κτίρια, σε ποσοστό άνω του 20% του συνολικού αριθμού των κτιρίων, ή το ποσοστό των εγκαταλελειμμένων και κενών κτιρίων που χρήζουν ανακαίνισης και εκτεταμένων επισκευών ξεπερνά το 50%.

Κοσμάς Ζακυνθινός

kzakinthinos@pegasus.gr

Ιστορία και ευαισθησία: Το Πανεπιστήμιο Κρήτης και η επανάκτηση της κοινής λογικής

Πηγή: http://www.flashnews.gr/page.ashx?pid=3&aid=200653&cid=314

Σε αντίθεση με τους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, οι επιστήμονες δεν έχουν λόγο να μην αποκαλύπτουν τις υποθέσεις τους αλλά και τα γενικά συμπεράσματα τους από την αρχή. Τουναντίον. Ας ξεκαθαρίσω λοιπόν εξαρχής τη θέση μου ως προς την έντονη αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την ανακήρυξη του Καθηγητή κ. Ρίχτερ. Κάκιστα έγινε όπως έγινε, εν μέσω κατάληψης στο πανεπιστήμιο και με παραβίαση κάθε διαδικαστικής νόρμας. Ας μου επιτραπεί να θυμίσω ότι, μια ημέρα πριν το ατόπημα με την ανακήρυξη εν μέσω κατάληψης, είχα επισημάνει από την τηλεόραση ότι η τελετή θα έπρεπε να αναβληθεί.  Δυστυχώς δεν εισακούστηκα. Αλλά επίσης  – όπως θα επιχειρηματολογήσω χωρίς τις υπερβολές και τους χαρακτηρισμούς που διαβάζω αυτές τις ημέρες – κακώς αποφασίστηκε εξ αρχής η απόδοση της τιμής αυτής.      

Η ανακήρυξη ενός επίτιμου διδάκτορα αποτελεί την ύψιστη τιμή που μπορεί να αποδώσει ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα σε ένα πρόσωπο.  Σημαίνει αποδοχή της κορυφαίας σημασίας του τιμώμενου για την επιστήμη ή τις τέχνες αλλά και συμπόρευση, αν όχι και ταύτιση, με τις βασικές, έστω, αξιολογικές αρχές του προσώπου. Προ ετών η Οξφόρδη έσπασε την εθιμική παράδοση ανακήρυξης των αποφοίτων της που έφταναν στο αξίωμα του πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου επειδή οι καθηγητές της αποφάσισαν, με μεγάλη πλειοψηφία, ότι οι πολιτικές και οι αξίες της πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ (η οποία ήταν απόφοιτος του διακεκριμένου πανεπιστημίου) με τις μεγάλες περικοπές στην παιδεία που εφάρμοζε, εναντιώνονταν στις αξίες του ιδρύματος. Σωστή ή λανθασμένη, η απόφαση καθρεφτίζει τη σημασία της ανακήρυξης ενός ατόμου σε επίτιμο διδάκτορα ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος. Προφανώς ένα άλλο πανεπιστήμιο μπορεί να σταθμίσει την αξία του τιμωμένου σε σχέση με τις δικές του παραδόσεις και να αποφασίσει διαφορετικά. Εδώ πια μπαίνουμε στο θέμα μας.

Ο Καθηγητής κ. Ρίχτερ είναι ένας αρκετά γνωστός ιστορικός, ο οποίος έχει ασχοληθεί συστηματικά με την ελληνική και την κυπριακή ιστορία. Προ ετών, πριν την έκδοση του επίμαχου βιβλίου στο οποίο θα επανέλθω, είχε τιμηθεί από την προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, μετά από πρωτοβουλία και εισήγηση μέλους του που υπήρξε φοιτητής του κ. Ρίχτερ, αποφάσισε να τον τιμήσει. Σε ό,τι με αφορά, ούτε είχα διαβάσει το επίμαχο βιβλίο ούτε είχα υπόψη την έντονη και ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχε ξεκινήσει με αφορμή την παρουσίαση του συγκεκριμένου βιβλίου στο Ηράκλειο. Στη Συνέλευση πάντως των καθηγητών ουδέποτε ενημερωθήκαμε σχετικά. Οι άνθρωποι – όλοι οι άνθρωποι – κάνουμε λάθη. Όμως η επιμονή και μάλιστα η πραγματοποίηση της εκδήλωσης με τον τρόπο που έγινε αποτελούν ολισθήματα άλλου επιπέδου.

Ας επικεντρωθούμε στο επίμαχο βιβλίο, το οποίο ξεκίνησα να διαβάζω μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν είμαι ιστορικός, δεν είμαι ειδικός στην ελληνική ή την κρητική ιστορία ούτε στην ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά ως πολιτικός επιστήμονας και διεθνολόγος έχω σχηματίσει άποψη γι αυτό που διάβασα.

Έννοια κλειδί εν προκειμένω, ο επιστημονικός αναθεωρητισμός. Ο αναθεωρητισμός μπορεί να παρουσιάζει επιστημονικό ενδιαφέρον, μπορεί να είναι πολιτικά χρήσιμος / εργαλειακός, μπορεί να είναι αποκαλυπτικός ή απλά προκλητικός. Ο Καθηγητής Ρίχτερ με το επίμαχο βιβλίο του («Επιχείρηση Ερμής: Η Κατάκτηση της Νήσου Κρήτης τον Μάϊο 1941») ισορροπεί με επαγγελματισμό αλλά όχι πάντοτε με επιτυχία ανάμεσα στις πιο πάνω διαστάσεις του αναθεωρητισμού. Πάντως για αναθεωρητισμό πρόκειται, χωρίς αμφιβολία. Σε τρια επίπεδα. Ας τα δούμε συνοπτικά.

Πρώτον, η αμφισβήτηση της στρατηγικής σημασίας της «κατάκτησης της Κρήτης» έρχεται σε αντίθεση με κάποιες αλλά σίγουρα όχι όλες τις επιστημονικές απόψεις επί του θέματος. Ορισμένοι αναλυτές συγκλίνουν από παλαιότερα στην άποψη ότι η αξία της «κατάκτησης» είχε υπερεκτιμηθεί, αλλά από αρκετά διαφορετική οπτική γωνία: συνοψίζουν τη σχετική συζήτηση θεωρώντας ότι τελικώς η Κρήτη δεν διαδραμάτισε τον ρόλο που ονειρευόταν ο Χίτλερ διότι αφενός οι απώλειες ήταν τρομακτικές και αποθάρρυναν άλλα σχέδια εισβολής με αερομεταφερόμενες μονάδες (σχέδια που είχε εισηγηθεί ο στρατηγός Στούντεντ στον Χίτλερ και ως προς τα οποία η επιχείρηση στην Κρήτη θα λειτουργούσε ως υπόδειγμα) και αφετέρου ο ίδιος ο Χίτλερ δεν είχε μια σφαιρική μεσογειακή στρατηγική, η εξέλιξη του πολέμου επικεντρώθηκε σε άλλα μέτωπα, κυρίως την Ρωσία, ενώ η Κρήτη αφέθηκε απλώς να μαραζώνει υπό κατοχή. Συγγραφείς διαφορετικοί μεταξύ τους, όπως (μεταξύ άλλων) ο John Spencer, ο Basil Liddell Hart, ο Antony Beevor  και ο David Thomas έχουν αναλύσει τις πτυχές από διαφορετικές γωνίες, έτσι ώστε οι εκπλήξεις σε αυτό το πεδίο είναι περιορισμένες. Υπάρχει όμως συναίνεση μεταξύ των περισότερων αναλυτών (που δεν διαγκωνίζονται να κατακτήσουν θέσεις στον αγώνα του αναθεωρητισμού) ότι μετά από μια σειρά από σχετικά εύκολες νίκες στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, η πεισματική και ηρωϊκή αντίσταση στην Κρήτη και οι τρομερές απώλειες που υπέστησαν οι ελίτ μονάδες των αλεξιπτωτιστών σόκαραν τον Χίτλερ. Στην πραγματικότητα, η «κατάκτηση της Κρήτης» (όπως την ονομάζει ο κ. Ρίχτερ) έγινε με τρομερό τίμημα. 

Το δεύτερο επίπεδο του αναθεωρητισμού – και το πλέον προκλητικό για κάθε Έλληνα, πόσω μάλλον Κρητικό – είναι η διαφαινόμενη σχετικοποίηση των εγκλημάτων πολέμου που διέπραξαν τα στρατεύματα του Τρίτου Ράϊχ. Με δυο λόγια, η λογική του συγγραφέα είναι ότι το ανηλεές και πέραν του δικαίου του πολέμου κινούμενο κρητικό αντάρτικο εξώθησε τους εισβολείς σε αποκτήνωση. Οι οποίοι εισβολείς ήταν, στην πλειοψηφία τους, επίλεκτες μονάδες διαπνεόμενες από έναν «ιδεαλισμό». Είναι τόσο απαράδεκτη η σύνδεση της κτηνωδίας του επιτιθέμενου και του κατακτητή με την οργή του αμυνόμενου που ο ιστορικός εδώ χάνει την συμπάθεια κάθε στοιχειωδώς αντικειμενικού αναγνώστη. Πόσω μάλλον του Έλληνα, πόσω μάλλον του Κρητικού.  

Αλλά υπάρχει κι ένα τρίτο επίπεδο, το οποίο για εμένα παρουσιάζει επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συνδέεται ευθέως με τη σημερινή Γερμανία και την εξελισσόμενη πολιτική κουλτούρα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Αναφέρεται στη διστακτική αναβάπτιση της γερμανικής στρατιωτικής διάστασης και την (κατά το δυνατόν) αποδέσμευση της από τα βαρίδια του ολοκληρωτικού παρελθόντος και από το ναζιστικό επικαθορισμό. Έχει διασωθεί κάτι από την στιγματισμένη γερμανική στρατιωτική τιμή; Καθώς η ενωμένη Γερμανία επιχειρεί, στις ημέρες μας, να βρει ένα νέο βηματισμό, πάντα στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αυτό το επίπεδο του αναθεωρητισμού δεν είναι ούτε προς έκπληξη ούτε πάντα προς ψόγο. Άλλωστε το ίδιο το ΝΑΤΟ ασκεί πιέσεις στη Γερμανία για μια στρατιωτική - συμμαχική παρουσία που θα είναι περισσότερο αντίστοιχη στο οικονομικό μέγεθος της χώρας (burden sharing). Έχω κατ’ επανάληψη διαφωνήσει με τις άκριτες φωνές που παραβλέπουν τον γνήσιο πλουραλισμό των εσωτερικών συζητήσεων στη σημερινή Γερμανία. Αλλά εδώ κάπου σταματά η κατανόηση για την προσέγγιση του Καθηγητή κ. Ρίχτερ. Διότι υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για την αναβάπτιση των πτυχών εκείνων της λειτουργίας της Βέρμαχτ που ενδεχομένως – ας το δεχτούμε – δεν στιγμάτισαν ανεξίτηλα την γερμανική στρατιωτική τιμή. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν λαμπροί αξιωματικοί της Βέρμαχτ που αντιτάχθηκαν στο ναζιστικό παραλογισμό και αρκετοί το πλήρωσαν με τη ζωή τους.

Ο κ. Ρίχτερ μπορεί, ενδεχομένως, να θέλει να εξισορροπήσει τις απόψεις ορισμένων αγγλόφωνων συγγραφέων, όπως ο Alan Clark, οι οποίοι παρουσιάζουν τους γερμανούς στρατιωτικούς περίπου ως αποχαυνωμένα κτήνη στο σύνολο τους και τους συμμάχους περίπου ημίθεους, επίσης στο σύνολο τους. Στην περίπτωση μάλιστα της Μάχης της Κρήτης, όπως είθισται να λέγεται από όλους εμάς στη συμμαχική πλευρά, οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν (πριν και άσχετα από το πόνημα του κ. Ρίχτερ) ότι από άποψη τεχνικής και τακτικής, ο γερμανός  στρατηγός Στούντεντ αποδείχθηκε ικανότερος στρατιωτικός ηγέτης από τον συμμαχικό Φράϊμπεργκ. Όλα αυτά είναι υπό συζήτηση. Το πρόβλημα είναι ότι ο αναθεωρητισμός του κ. Ρίχτερ αγγίζει και ζητήματα για τα οποία ειλικρινώς δεν θα μπορούσα να φανταστώ, πριν διαβάσω το επίμαχο βιβλίο, ότι θα έμπαιναν σε αυτή τη βάση, ότι θα ζυγιζόταν σε αυτή τη ζυγαριά. Δεν είναι δυνατό να σχετικοποιούμε, προσεκτικά έστω, τις εκτελέσεις αμάχων ούτε να εξισορροπείται η «κτηνωδία» επιτεθέμενου και αμυνόμενου,κατακτητή και θύματος. Αλλά ακόμη κι αν ήταν δυνατό, για κάποιον μυστηριώδη λόγο, να αποδεχτούμε τέτοιους ακροβατισμούς, θα ήταν της Κρήτης το ακαδημαϊκό ίδρυμα το κατάλληλο όχημα για την απόδοση τιμής στον κ. Ρίχτερ; Θα ήταν μήπως – αν υπήρχε – ένα ίδρυμα με έδρα το Δίστομο το κατάλληλο όχημα; Η κοινή λογική απαντά πως όχι, προφανώς όχι.

Εν κατακλείδι. Η απόφαση του Τμήματος αποκαλύπτει, κατ’ ελάχιστο, έλλειψη γνώσης (για κάποιους από εμάς) και έλλειψη ευαισθησίας (για κάποιους άλλους) απέναντι στην Κρήτη, τους ανθρώπους της και τα βιώματα τους. Αλλά η επιμονή στην ανακήρυξη εν μέσω κατάληψης στον «κλειστό» Γάλλο αφού η τελετή ματαιώθηκε λόγω διαμαρτυριών στη δημοσιότητα της πόλης, δείχνει ασυγχώρητη αλαζονία και αποτελεί απρέπεια. Ενόψει της αναλυτικής και εξαιρετικά ενδιαφέρουσας παρέμβασης του Στρατηγού κ. Παραγιουδάκη και της όλης συζήτησης που προκλήθηκε αναφορικά με το συγκεκριμένο βιβλίο – ένα βιβλίο που δεν είχε απασχολήσει το τμήμα αλλά που αφορά άμεσα την Κρήτη και την ιστορία της – η αναγόρευση θα έπρεπε να είχε αναβληθεί ώστε το ζήτημα να συζητηθεί πολύ αναλυτικά, διεξοδικά και με νηφαλιότητα.

Ας σταματήσουμε να δημιουργούμε εντυπώσεις. Δεν πρόκειται ούτε για αμφισβήτηση της ακαδημαϊκής ελευθερίας ούτε για «σκοταδισμό» κάποιων στρατιωτικών. Ουδείς εμπόδισε – και ουδείς θα εμποδίσει στο μέλλον – τον Καθηγητή κ. Ρίχτερ να αναπτύξει εδώ τις απόψεις του. Η ανακήρυξη όμως σε επίτιμο διδάκτορα, αυτή η εξαιρετική τιμή, που συνδέει δια βίου το ίδρυμα με τον κατ’ εξαίρεση έτσι τιμώμενο, αποτελεί κάτι εντελώς διαφορετικό. Και κάτι ακόμη. Τέτοιες προκλητικές αστοχίες βλάπτουν, πάντως σίγουρα τελικά δεν οφελούν, την ίδια την συμφιλίωση των ευρωπαίων και – ειδικότερα – την περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων μας με την φίλη και σύμμαχο, σήμερα, Γερμανία. Η οποία είναι φορέας (και) μιας πολιτισμικής παράδοσης αξιοζήλευτης και ανθρωπιστικής, πολύ διαφορετικής από εκείνη που πρέσβευαν οι «ιππότες» (!) των εισβολέων – αλεξιπτωτιστών που γρήγορα μετατράπηκαν σε σφαγείς αμάχων.

Κώστας Α. Λάβδας
Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Διευθυντής του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας και Τεκμηρίωσης (ΚΕΠΕΤ)
Πανεπιστήμιο Κρήτης

Στο υψηλότερο βάθρο της παγκόσμιας ιστορίας οι αρχαίοι Μακεδόνες!

Home 

 Άλλα θέματα 

ης παγκόσμιας ιστορίας οι αρχαίοι Μακεδόνες!

Associated Press: 

Πηγή: http://www.globalview.gr/associated-press-στο-υψηλότερο-βάθρο-της-παγκόσμια/

Πρόσφατο άρθρο του ειδησεογραφικού πρακτορείου Associated Press, με αφορμή τις ανακαλύψεις της ανασκαφής του τάφου της Αμφίπολης, αναφέρεται στον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στο γεγονός ότι οι Μακεδόνες αναρριχήθηκαν στο ψηλότερο βάθρο της παγκόσμιας ιστορίας μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το δημοσίευμα, οι αρχαίοι Μακεδόνες υπήρξαν οι απόλυτοι “πολιτικοί αναρριχητές” της αρχαιότητας, καθώς μέσα σε μια γενιά αναδύθηκαν από το περιθώριο της αρχαίας ιστορίας, και από τις βόρειες εσχατιές της Ελληνικής χερσονήσου κατάφεραν να εξουσιάσουν το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου.

Κατά την αναρρίχηση τους στην παγκόσμια εξουσία, οι Μακεδόνες, ιδίως μετά το λουτρό αίματος που ακολούθησε τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έθεσαν το όριο και το πλαίσιο εντός του οποίου θα εκδηλώνονταν ιστορικά οι εξουσιαστικές φιλοδοξίες και η ίντριγκα του πολιτικού παρασκηνίου, με μια υπερβολή που μόνο η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία θα ξεπερνούσε.

Όπως τονίζει το δημοσίευμα, οι πρόσφατες ανακαλύψεις στο ταφικό συγκρότημα της Αμφίπολης έχουν αναζωπυρώσει το διεθνές ενδιαφέρον για τους Μακεδόνες και οι εικασίες σχετικά με τη ταυτότητα του νεκρού του τάφου δίνουν και παίρνουν ανάμεσα σε ιστορικούς και αρχαιολόγους.

Ανάμεσα σε άλλες υποθέσεις έχουν αναφερθεί τα ονόματα της Ολυμπίας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της γυναίκας του Ρωξάνης, και του Νεάρχου, Μακεδόνα στρατηγού γηγενή της Αμφίπολης και στενού συνεργάτη του Αλέξανδρου. Το άρθρο αναφέρεται επίσης στις ανακαλύψεις του τάφου του πατέρα του Αλεξάνδρου, Φιλίππου στην Βεργίνα και στο ανάκτορο του.

Το άρθρο καταλήγει ότι τα στρατιωτικά και πολιτικά επιτεύγματα του νεαρού Αλέξανδρου δεν οφείλονται μόνο στην πρωτοποριακή για την εποχή στρατιωτική διάταξη της Μακεδονικής Φάλαγγας, ούτε στο μεγάλο ταλέντο του Μακεδόνα στρατηλάτη να διαλέγει αυτός τα πεδία των μαχών, αλλά στο χάρισμα του Αλέξανδρου να διατηρεί την συνοχή των κατακτήσεων του μέσω μια χαρισματικής και ανεχτικής προσέγγισης των λαών, που τον υποδέχονταν σαν απελευθερωτή από τον βαρύ Περσικό ζυγό.

Η Κ. Κοσκινά στο τιμόνι του ΕΜΣΤ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

• 

Αριστερά: Κατερίνα Κοσκινά, η πιθανή διάδοχος της Αννας Καφέτση. Δεξιά: Ετοιμη από τον περασμένο Μάρτιο η νέα μόνιμη έδρα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο ανακατασκευασμένο Φιξ.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Σ’ ένα όνομα που θα εγείρει τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις ανάμεσα στον εικαστικό κόσμο, δεδομένων των πολύ ειδικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί, φαίνεται ότι καταλήγει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού σε σχέση με την εκκρεμότητα του διορισμού νέου διευθυντή στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Ανάμεσα στα ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι, αυτό της ιστορικού τέχνης, μουσειολόγου και καλλιτεχνικής διευθύντριας του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, Κατερίνα Κοσκινά, εμφανίζεται να έχει ισχυρό προβάδισμα.

Η αρχή για την αλλαγή σελίδας στο ΕΜΣΤ έγινε με την έκδοση ειδικού ΦΕΚ με το οποίο απομακρύνεται και επισήμως η ιδρυτική καλλιτεχνική διευθύντριά του Αννα Καφέτση. Ετσι ξεπερνιέται το νομικό εμπόδιο της μη υποβολής παραίτησης εκ μέρους της τελευταίας όπως της είχε ζητηθεί από τον πολιτικό της προϊστάμενο υπουργό Πολιτισμού Κώστα Τασούλα. Η Αννα Καφέτση δεν δεχόταν να υποβάλει την παραίτησή της αν το υπουργικό αίτημα δεν συνοδευόταν από πλήρες αιτιολογικό σημείωμα.

Το επόμενο βήμα είναι η έκδοση νέου ΦΕΚ με τον διορισμό νέου διευθυντή. Η ανακοίνωση πιθανότατα να γίνει και σήμερα, οπότε θα μάθουμε και τα ονόματα των μελών του νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Υπενθυμίζουμε ότι ο υπουργός Πολιτισμού είχε ζητήσει στις αρχές του μήνα τις παραιτήσεις τόσο της Αννας Καφέτση όσο και των μελών του Δ.Σ. του ΕΜΣΤ χρεώνοντας και στις δύο πλευρές το γεγονός ότι δεν δρομολογούνται οι διαδικασίες προκειμένου να ανοίξει επιτέλους το μουσείο, επτά μήνες μετά την ολοκλήρωση των νέων εγκαταστάσεων στο ανακατασκευασμένο πρώην εργοστάσιο του Φιξ στην λεωφόρο Συγγρού.

Ενδιαφέρον υπάρχει και σε αυτό το «μέτωπο» καθώς όλων αυτών είχε προηγηθεί η παραίτηση της αντιπροέδρου του Δ.Σ. του ΕΜΣΤ Σοφίας Στάικου εξαιτίας της παρασκηνιακής της σύγκρουσης με την Αννα Καφέτση. Πληροφορίες από το υπουργείο Πολιτισμού τις προηγούμενες εβδομάδες έκαναν λόγο για εκ νέου αξιοποίηση της κ. Σοφίας Στάικου, πιθανότατα στη θέση της προέδρου, ενδεχόμενο που πάντως απέκλειαν πηγές προσκείμενες στην επικεφαλής του Πολιτιστικού Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς.

Σε κάθε περίπτωση, αναμένεται και εντός της Πέμπτης να κληθούν στο γραφείο του Κώστα Τασούλα τόσο η νέα διευθύντρια όσο και τα μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου προκειμένου να λάβουν οδηγίες για δυναμική επανεκκίνηση της υπόθεσης του ΕΜΣΤ. Στόχος παραμένει το άμεσο άνοιγμα του μουσείου στη νέα του έδρα μέσα στους πρώτους μήνες της νέας χρονιάς.

Έντυπη

Φοβού τους φοιτητές και δώρα φέροντες ... Σκουπίδια!

της Νότας Χρυσίνα

Όταν επισκέφτηκα την Φιλοσοφική σχολή πριν από λίγους μήνες θέλοντας να επιστρέψω στα θρανία διαπίστωσα ότι είχα πάει σε ένα χώρο που έμοιαζε να γίνεται η συλλογή σκουπιδιών όλης της περιοχής. Ρώτησα τι συμβαίνει και μου είπαν  να μην σοκάρομαι γιατί απεργούν οι καθαρίστριες και πως εάν ήθελα να πάω στις τουαλέτες έπρεπε να το σκεφτώ καλά καθώς η εμπειρία θα μου έμενε αξέχαστη.

Σήμερα, διάβασα άρθρο του Γιατρομανωλάκη στο "Βήμα" που έλεγε πως οι φοιτητές 

μάζεψαν μόνοι τους! τα σκουπίδια και τα τοποθέτησαν στο πρυτανικό γραφείο.

Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι τι είδους πολίτες δημιουργήσαμε και μάλιστα εάν αυτοί είναι οι κατάλληλοι για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας καθώς είναι οι αυριανοί καθηγητές της χώρας.

Από την άλλη, η κίνησή τους αυτή, η τοποθέτηση των σκουπιδιών στο πρυτανικό γραφείο, εάν δεν αφορά την ίδια την αρχή και την δική της αδιαφορία μήπως αφορά την  άρχουσα τάξη αυτής της χώρας όπου παρέδωσε σκουπίδια στους νέους και τους ζητάει να τα μετατρέψουν σε χρυσάφι;